Terugblik een jaar later

“Suus, kom je binnenkort eens kijken in onze nieuwe ruimte? Misschien dat je in onze woonluisterkamer af en toe een yogalesje kunt geven?” Dat vroeg Abbe zo ongeveer een jaar geleden aan mij. Ik had Abbe ruime tijd privé les gegeven op hun vorige locatie aan het Steegoversloot, waar we de zolderkamer gebruikten als lesruimte. In die periode vorig jaar had ik een beetje een luwte in mijn werk als zzp’er. Een grote klus was gestopt, ik was op reis gegaan en net weer een maand of twee terug.

Op een random doordeweekse middag belde ik Abbe omdat ik in de buurt was. Binnen 3 minuten werd ik hartelijk ontvangen. En toen gebeurde er magie, zoals ik dat graag noem. We raakten aan de praat, over yoga, werk en reizen. Ik vertelde dat ik tijdens mijn reis had ontdekt dat ik meer met mijn handen wilde werken. Sowieso was dat iets wat mij al een langere tijd bezig hield, sinds corona eigenlijk. Ik bedoel, ik heb zeker mijn set aan skills, maar essentiële vaardigheden zoals hoe verbouw ik mijn eigen eten, of hoe werkt electra, hoe bouw ik iets? Tja, die had ik niet. Dus Abbe keek me semi verwonderend aan en zei: “Ja Suus, jij moet echt een ambacht leren. Iets met hout ook ofzo.” Die resoneerde wel, ik kon mezelf er zeker in vinden. Gekscherend volgde daarna: “Je zou eigenlijk bij ons stage moeten lopen.” Gelijk gingen de radartjes in mijn hoofd draaien en voelde ik me enthousiast over het idee.

Op de middelbare school had ik 3 jaar lang Technasium gevolgd, dus aanleg en interesse voor technische dingen heb ik zeker. Alleen had ik daar al jaren niets meer mee gedaan, gewoon omdat het leven zo liep. Het voelde mega welkom om ook weer eens met totaal iets anders bezig te zijn dan yoga en mensen begeleiden. “Weet je Abbe, zo’n stage is misschien nog best iets wat ik heel leuk ga vinden.” Van het een kwam het ander, in januari stapte ik de winkel binnen. Deze keer niet om Abbe een yogales te geven, maar om mijn eerste dag als stagiair te beginnen. Ik kreeg een stuk van de werkbank en een aantal apparaten in mijn handen geduwd. “Zo, dit moet hieraf, dat moet daarop en dit moet uit elkaar. Succes hé, laat maar weten als je vragen hebt.” En vragen waren er genoeg. Zo leerde ik gauw steeds meer en overwon ik ook elke dag meer angsten. Want lekke elco’s waren eigenlijk niet aan mij besteedt, onherkenbare plakkerige vloeistoffen zijn niet mijn ding.

Mijn skills werden redelijk snel beter en het belangrijkste, ik vond het léuk om te doen. Heerlijk om met mijn handen bezig te zijn. Iets te maken. Te leren hoe iets in elkaar steekt. Wat in januari begon als stage, was in februari mijn baan. Wat een geluk. Inmiddels zijn we een jaar verder en kan ik mezelf Quad 33-303 expert noemen.  Nee, dat is  overdreven, maar er zijn al behoorlijk wat Quads onder mijn handen verschenen en als “oud, maar nieuw” weer de wereld in gegaan. En met Thorens platenspelers (wat een prachtdingen zijn dat) en CD-spelers weet ik ook wel raad.

Dus nu ben ik yoga docent en vintage audio reparateur. En geniet ik niet alleen van mijn werk, maar ook van de gezichtsuitdrukking van mensen als ze me vragen wat ik voor werk doe”.